تاریخچه ی بانکداری الکترونیک در جهان از سال 1959 با تبدیل خدمات بانکی از سیستم سنتی و کاغذی سابق به فناوری ای نوین که مردم از آن استقبال زیادی میکردند ، شکل گرفت .این نوع جدید از خدمات بانکی که به شدت مورد علاقه ی کاربران بود ، با کارت های اعتباری شروع شد .
بر اساس گزارش مجله ی بازرگانی و مدیریت عربی ، ( عمان ) ، بانک مرکزی کالیفرنیا به عنوان اولین ارائه دهنده ی سرویس بانکداری کارت اعتباری در سال 1959 معرفی شد .
در اولین مرحله ، بایگانی اسناد سنتی و بین بانکی به یک سیستم اتوماتیک تبدیل شد و همزمان با رشد استفاده از ماشین حساب خودکار ( ATM ) در دهه ی 1990 ، نقش بانکداری الکترونیکی در جهان بیشتر مشهود شد و این روند هر روز در حال تکامل بود و حتی تا این زمان نیز هنوز در حال پیشرفت و انطباق با نیاز های کاربران میباشد .
هنگامی که اینترنت به جهان معرفی شد ، سیستم های نرم افزاری و الکترونیکی ای به وجود آمد که مشتری به وسیله ی آن ها قادر به دریافت هر گونه خدمات مالی و بانکی بدون مراجعه ی مستقیم به شعب مورد نظر بود و سهولت در انجام این عملیات کاربران را بیشتر به این سیستم ترغیب میکرد .
آمریکا اولین کشور مجهز به بانکداری الکترونیک بود و بعد از آن کشور های اروپایی مانند بریتانیا و دانمارک در این زمینه پیشرفت چشمگیری داشته اند و نهایتا ژاپن و مالزی در آسیای جنوب شرقی نیز خیلی زود به این عرصه ملحق شدند
پیشینه ی فعالیت های بانکی الکترونیک در ایران به سال 1971 بازمیگردد . در آن زمان برخی از بانک های تهران با بهره گیری از 7 تا 10 ATM در شعب خود ، برای اولین بار پرداخت اتوماتیک پول را محقق ساختند .
در اواخر سال 1981 بانک ها به دلیل رواج استفاده از رایانه های شخصی و نیاز به اتوماسیون بانکی ، پس از شکل گیری مطالعات بسیاری در این زمینه ، چهارچوب پیشنهادی جامعی متشکل از برنامه ریزی های اطلاع رسانی از جانب بانک ها به مقامات شبکه ی بانکی ارائه شد که در نهایتا در سال 1993 با نام “برنامه ی جامع سیستم اتوماسیون بانکداری” به تصویب مجمع عمومی بانکداری رسیده و شکل رسمی گرفت .
در همان سال ، شرکت خدمات اطلاعاتی وابسته به بانک مرکزی به عنوان سازمان اجرایی پروزه ی جامع اطلاع رسانی در سیستم بانکی تاسیس شد .
در طول سال های 1993 و 1994 ، پیرو موج جامع گرایش ملی به سمت بانکداری الکترونیک ، شبکه ی ارتباطی ای بین بانک ملی و فروشگاه های ملی شکل گرفت که از طریق آن فروشگاه ها قادر به فروش کالا های خود با استفاده از کارت بانکی و بدون نیاز به دریافت وجه نقد از مشتریان بودند .
در سال 2002 ، به واسطه ی مجموعه ی مقرراتی که در مرکز شعبه ی مبادلات اطلاعات بین بانکی به کار گرفته میشد ، فرایند “سرعت بخشیدن به شبکه” به تصویب رسید و در همین راستا در سال 2002 دفتر شتاب بخش بانک مرکزی که اکنون آن را با نام “شبکه ی شتاب” میشناسیم ، با هدف ارائه ی زیرساخت بانکداری الکترونیکی شروع به کار کرد .
دسترسی به شبکه ی ATM به طور رسمی از سه بانک شروع شد :
- بانک کشاورزی
- بانک توسعه ی صادرات
- بانک صادرات ایران
بانک های سامان و کارآفرین نیز به زودی به این فرایند پیوستند و در ابتدای موج تکنولوژی با آن همراه شدند .
بعد از آن ، بانک های ایرانی مستقیما پیاده سازی و اجرای پروژه های بانکداری الکترونیک را به عهده گرفتند .
بانک ملی با طرح سیبا ، بانک تجارت با SGB ، بانک صادرات با طرح سپهر ، بانک رفاه با طرح همراه جاری ، بانک کشاورزی با طرح مهر و بانک ملت نیز با طرح جامع ، هر یک به صورت مستقل ارائه ی خدمات بانکداری الکترونیک به مشتریانشان را بر عهده گرفته و به صورت شبانه روزی پاسخگوی نیاز های آنها هستند .
امروزه بانکداری الکترونیک امکانات و توانمندی هایی را جهت رشد سرعت و کارایی بانک ها فراهم کرده است که از هر جهت مزیت های بسیاری را هم برای کارکنان بانک و هم مشتریان آنها فراهم میسازد .
پاسخ‌ها (0 )